Jak znaleźć dobry tytuł dla książki



Jak powszechnie wiadomo, w książce najważniejszy jest tytuł. Tytuł przyciąga, tytuł obiecuje, tytuł omamia. Bez dobrego tytułu nie ma dobrej książki, tak jak bez pracy nie ma kołaczy. (Chyba, że pracuje się w firmie Blade Gówno. Wówczas zamiast kołaczy są sucharki, ale za to palpitacje mózgu w dużych ilościach zupełnie za free. A kto pracuje w takowej firmie, to już ankieta wyjaśniła).

Jeśli zatem planujemy stać się sławną pisarką/sławnym pisarzem, musimy najpierw znaleźć dobry tytuł, a książka napisze się praktycznie sama. A dobre tytuły, moi mili, leżą na ulicy. Wystarczy się tylko rozejrzeć.

Dla przykładu proszę - parę pięknych tytułów książek si-fi, wszystkie prosto z życie wzięte.


1. Wielki Zderzacz Hadronów
2. Melioracja Bazy Herberta
3. Emulator interfejsu
(świetny tytuł na trylogię, np.
Emulator interfejsu i Fantomas
Emulator interfejsu kontra Predator
Emulator interfejsu – ostateczna rozgrywka)
4. Bogaty emeryt

I wcale nie musiałam ich szukać - same mi się zaanonsowały! Zainteresowanym kupnem lub wypożyczeniem tytułu z radością przekażę mój numer konta.

Komentarze

  1. Kallipygos24 kwi 2009, 00:08:00

    Należy jednak pamiętać, że panuje moda na spolszczanie wszystkiego, czyli 'Emulator of an Interface' to tak naprawdę 'Emulator Międzymordzia"

    OdpowiedzUsuń
  2. synafia24 kwi 2009, 00:11:00

    Słusznie, jeśli zaś jeszcze spolszczymy wyraz pochodzenia łacińskiego, wyjdzie nam "Naśladowca Międzymordzia". Zupełnie nowa jakość!

    OdpowiedzUsuń
  3. Salomea Gupol vel Tucznik24 kwi 2009, 10:09:00

    Rozbroiłaś mnie Emulatorem Interfejsu, czy, jak wolą fani (tzn. wielbiciele) pięknej starodawnej polszczyzny, Naśladowcą Międzymordzia.
    Jednak lekturę zaczęłam od wcześniejszego wpisu, więc tu nie będzie nic więcej.

    OdpowiedzUsuń
  4. Sykofanta24 kwi 2009, 17:05:00

    Wielki Zderzacz Hadronów to też jest saga, saga bohaterów planety Hadronów:
    tom 1: Barion rusza z odsieczą
    tom 2: Królestwo Fermiona
    tom 3: Mezon, syn Hadronów

    OdpowiedzUsuń
  5. synafia25 kwi 2009, 21:38:00

    Salomea -> Przyznasz, że Emulator rządzi :)

    Tomasz -> Tak, tak, tak! To piękna saga! Jestem zachwycona :D

    OdpowiedzUsuń
  6. Bjørn Larssen26 kwi 2009, 09:16:00

    Kocham Was wszystkich i chcę mieć z Wami dzieci. Grupowo :D

    OdpowiedzUsuń
  7. synafia26 kwi 2009, 10:09:00

    Oliveira, to jest bardzo kusząca propozycja :>

    OdpowiedzUsuń
  8. Synek Rocamadour16 maj 2009, 14:07:00

    "Naśladowca Międzymordzia" wzruszył mnie do łez. Wszakże spędziłem z nim pół swego marnotrawnego żywota i jest mi jak młodszy brat ;>

    OdpowiedzUsuń
  9. synafia18 maj 2009, 20:18:00

    Aż pół żywota? Toż firma powinna Ci odszkodowanie zapłacić :p

    OdpowiedzUsuń
  10. To jeszcze raz ja!19 maj 2009, 21:44:00

    Pol zywota pracowniczego naturalnie. Ale bez tego przymiotnika brzmialo bardziej dramatycznie!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Stridor dentium Synafiae

To nie jest śmieszne, kiedy ktoś wkłada ci ręce w majtki, nawet jeśli sprytnie podszył się pod fachowca od naprawiania windy. To nie jest zabawne, kiedy ktoś cię gwałci, upokarza, traktuje jak przedmiot, nawet jeśli jest twoim "szefem", a ty sprzątasz jego mieszkanie. To nie jest nieistotne, że po tym, jak tracisz ukochaną osobę, ktoś bez szacunku traktuje jej ciało, nawet  jeśli to ciało jest już martwe. To nie jest bez znaczenia, czy w rodzinnym grobie chowasz szczątki sowich bliskich, czy kogoś innego, nawet jeśli pogrzeb odbywa się na koszt państwa. To nie jest kwestia polityki. To nie jest kwestia wolności słowa. To nie jest kwestia poczucia humoru. To są ludzie - może ich nie widzimy, kiedy rozmawiamy na ich temat, może nie zgadzamy się z ich poglądami, ale to nadal są ludzie żyjący tuż obok nas. Ludzie, którym my wtykamy paluchy w ich intymność, w ich traumy, w ich cierpienie, w ich godność - bo cenimy sobie przecież swoje prawo do swobody wypowiedzi i pogląd...
Czytaj więcej

O muzyce do przyjaciół ateistów

Zafundowaliśmy sobie z M. jedną z tych naszych korespondencyjnych rozmów trwających tygodniami, gdzie sobie ciosamy kołki na głowie i pierze drzemy tylko po to, żeby w końcu dojść do wniosku, że nie było o co. No a awantura się zrobiła o pytanie zasadnicze czyli „po co wierzysz?”. Po co? A bo ja wiem? To jakby pytać - po co kochasz swojego męża? No kocham po prostu. W toku tej naszej rozmowy powoli zaczęło do mnie docierać, że czegokolwiek o swojej wierze nie napiszę, to nie będzie dla M. zrozumiałe - i to nie ma nic wspólnego z wolą zrozumienia. Tego się nie da zrozumieć i tyle. To jak z tą legendą miejską o pani, co poproszona przez helpdesk o podanie hasła odrzekła : „pięć gwiazdek, widziałam jak kolega wpisywał”. Bo to w istocie tak wygląda z boku, pamiętam sama – widzi się tylko pięć gwiazdek. Gdy widzi się sam zewnętrzny rytuał, to ten rytuał jawi się jako przyczyna i cel jednocześnie, wszystko się do tego rytuału sprowadza. „Wierzysz, bo przeczytałaś coś w Biblii” pisze mi...
Czytaj więcej

Zagadka

Dziobalinda bierze udział w przedszkolnym przedstawieniu "Na straganie w dzień targowy". Ponieważ nie ma oddzielnej roli, mówi tekst w chórku z całą grupą, panie poprosiły, aby zrobić jej kostium warzywa, które nie występuje w wierszu. Zrobiłam kostium. Zielony cały. Jak myślicie, jakim warzywem jest Dziobalinda?
Czytaj więcej