Od absyntu ni mom talyntu

Talyntów u mnie brak. (Talentów też. Tych eubejskich i tych egineckich. Że o polskich złotych nie wspomnę).

Talynt to ja mam jedynie do gadania. (Gadam i gadam, gadam, gadam aż w końcu najczęściej dochodzę do porozumienia jakiegoś względnie stanowiska „kapelusza-z-uszanowaniem-uchylam-pozdrawiam-żegnam-urazy-nie-żywię”. To tylko dlatego, że lubię gadać. Gadanie to moja jedyna, ale straszliwa broń. Potwierdzi każdy, kto musiał ze mną kiedyś naprawdę gadać.).
Mam też ja talynt to znajdowania fascynujących ludzi a następnie wpraszania się im. Na przykład wpraszam się w urlopy. Udało nam się z Sykofantą wprosić na kilka godzin urlopu do Sporothrix oraz Misek do mleka. Podobno wyszli z tego względnie cało i zdrowo.

Talenty ma za to mój Mąż. Ma ich wiele. Gdyż gra i komponuje. Gdyż ładne meble sam czynić potrafi. Gdyż również rysuje i maluje w sposób nietuzinkowy. (tu bym najchętniej wrzuciła fotę drzewa, jakim Mąż ozdobił pokój Dziobalindy, ale pierwej muszę uzyskać zgodę autora).

Wyszliśmy no przed blok z Dziobalindą zaopatrzeni w pudełko z kredą. Odwróciłam się zaledwie na pięć sekund, patrzę, a tam o, proszę. Tak se chłopak machnął od niechcenia.









Żeby nie było, dzieło jest w zasadzie zbiorowe. Ja rysowałam ten wiecheć pośrodku, a Dziobalinda dodawała z rozwagą kreski i kropki ("Pierwsze oczko, drugie oczko, trzecie oczko...").

Podpis zatem również zbiorowy:



Backstage:

Komentarze

  1. eerpse.ona26 lip 2010, 13:35:00

    fantastyczne! naprawdę, respecta!

    ciekawe czy Matylda odziedziczy talent :>

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy26 lip 2010, 13:41:00

    Ja tu chciałam zauważyć, że nie wiem, kto się wprosił do kogo :-).
    Nie mówiąc już o tym, że także staraliśmy się Was podręczyć napletkami i innymi takimi, no nie? Ale Was to zupełnie nie ruszyło i chyba wyszliście z tego cało i zdrowo (na oko) - taką przynajmniej mam nadzieję :-)
    A rysunki piękne. Buziaki dla Artystów :-)

    OdpowiedzUsuń
  3. synafia26 lip 2010, 14:23:00

    Eerpse.ona -> Poczekaj, aż uproszę M. o to drzewo :)

    Sporothrix - > Ach, historia o napletkach była wyśmienita! Powinnaś o niej kiedyś szerzej napisać ku ogólnemu zgorszeniu ;) A wyszliśmy oczywiście cało, zdrowo i wielkim ukontentowaniu :)

    OdpowiedzUsuń
  4. orlinos26 lip 2010, 17:26:00

    Buuu, coś mnie ominęło, w dodatku napletki...

    (Orli kłania się pokornie i prosząco sporothrix, której bloga ostatnio namiętnie podczytuje, sarkając, prychając i wykrzykując co jakiś czas donośnie "ejże! co za bzdury! jak ktokolwiek może mieć inne zdanie niż ja!" i tym podobne. {Ale nie śmiawszy dyskutować, bo jeszcze by się okazało, że argumentów brak...})

    Ekhem, w każdym razie jestem zaintrygowany.

    OdpowiedzUsuń
  5. synafia26 lip 2010, 17:43:00

    Orlinosie, czy już Ci pisałam, jak bardzo lubię Twoją szczerą internetową fizjonomię? ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. orlinos26 lip 2010, 19:35:00

    Synafio, nie masz pojęcia, jak mi w tym momencie poprawiłaś humor. Nie był zły, co prawda, ale teraz to już chyba będę latał i podskakiwał z radości pod sufit. Dziękuję. :-)

    Szczerość ma (w życiu codziennym się trochę bardziej hamuję, ale też nie zawsze, niekiedy niestety) zwykle zniechęca 99% osób, ale ten 1% który pozostaje jakoś zwykle bardzo lubię. ;-)

    To tzw. Sito Osobowości Orlinosa, przy czym kiedyś myślałem, że ten 1% ludzkości to osoby najciekawsze, najbardziej wartościowe itp. teraz zastanawiam się, czy nie po prostu najbardziej pokręcone (bez żadnego wartościowania).

    (Czyli nie jestem pewien, czy Ci w tym momencie sprzedałem komplement, czy może na odwrót).

    Zastanawiam się, czy dałoby się jakoś spieniężyć tę OrliMetodę™ i, na podobieństwo strony beautifulpeople.com zrobić np. Freak.Out.orli.org? :->

    OdpowiedzUsuń
  7. miguelm7526 lip 2010, 19:53:00

    malunki są świetne, szacunek dla wszystkich twórców :-)

    OdpowiedzUsuń
  8. synafia26 lip 2010, 22:41:00

    Orlinos -> Nie wiem, czy to komplement, ale za to chyba prawda! Wnioskuję z obserwacji własnych ;)

    Miguel -> A dziękujemy :) Mój wiecheć też niczego sobie wyszedł, nieprawdaż ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Stridor dentium Synafiae

To nie jest śmieszne, kiedy ktoś wkłada ci ręce w majtki, nawet jeśli sprytnie podszył się pod fachowca od naprawiania windy. To nie jest zabawne, kiedy ktoś cię gwałci, upokarza, traktuje jak przedmiot, nawet jeśli jest twoim "szefem", a ty sprzątasz jego mieszkanie. To nie jest nieistotne, że po tym, jak tracisz ukochaną osobę, ktoś bez szacunku traktuje jej ciało, nawet  jeśli to ciało jest już martwe. To nie jest bez znaczenia, czy w rodzinnym grobie chowasz szczątki sowich bliskich, czy kogoś innego, nawet jeśli pogrzeb odbywa się na koszt państwa. To nie jest kwestia polityki. To nie jest kwestia wolności słowa. To nie jest kwestia poczucia humoru. To są ludzie - może ich nie widzimy, kiedy rozmawiamy na ich temat, może nie zgadzamy się z ich poglądami, ale to nadal są ludzie żyjący tuż obok nas. Ludzie, którym my wtykamy paluchy w ich intymność, w ich traumy, w ich cierpienie, w ich godność - bo cenimy sobie przecież swoje prawo do swobody wypowiedzi i pogląd...
Czytaj więcej

kup to kup to kup to kup to

Biegłam rano do pracy słuchając mp3 z mojego iPoda, gdy wtem zadzwonił mój iPhone . Wyłączyłam więc mojego iPoda i odebrałam mojego i Phone’a. To dzwonił P. ze swojego i Phone’a, powiedzieć mi, że zamienił swojego MacBooka na iBooka, i że ja tez powinnam. Ja mu na to wyrzekłam, ze ja już dawno zamieniłam swojego MacBooka na iBooka. Skończyliśmy rozmawiać przez nasze iPhone’y, po czym znowu włączyłam iPoda i pobiegłam chyżo do pracy, aby pracować na moim iBooku i dzwonić z mojego iPhone’a i słuchać mojego iPoda.
Czytaj więcej

O muzyce do przyjaciół ateistów

Zafundowaliśmy sobie z M. jedną z tych naszych korespondencyjnych rozmów trwających tygodniami, gdzie sobie ciosamy kołki na głowie i pierze drzemy tylko po to, żeby w końcu dojść do wniosku, że nie było o co. No a awantura się zrobiła o pytanie zasadnicze czyli „po co wierzysz?”. Po co? A bo ja wiem? To jakby pytać - po co kochasz swojego męża? No kocham po prostu. W toku tej naszej rozmowy powoli zaczęło do mnie docierać, że czegokolwiek o swojej wierze nie napiszę, to nie będzie dla M. zrozumiałe - i to nie ma nic wspólnego z wolą zrozumienia. Tego się nie da zrozumieć i tyle. To jak z tą legendą miejską o pani, co poproszona przez helpdesk o podanie hasła odrzekła : „pięć gwiazdek, widziałam jak kolega wpisywał”. Bo to w istocie tak wygląda z boku, pamiętam sama – widzi się tylko pięć gwiazdek. Gdy widzi się sam zewnętrzny rytuał, to ten rytuał jawi się jako przyczyna i cel jednocześnie, wszystko się do tego rytuału sprowadza. „Wierzysz, bo przeczytałaś coś w Biblii” pisze mi...
Czytaj więcej