Jak zostać poetą


Swojego czasu pasjonowaliśmy się z Tomaszem poezją, zwłaszcza twórczością współczesnych młodych poetów polskich. Ba! Wybraliśmy się nawet na Noc Poetów, gdzie w kilkuosobowej grupie (serdeczne szalom dla starych znajomych z Leszcza) wykonaliśmy liryczny performance – zaprezentowaliśmy gustowne haiku wraz z użyciem rekwizytów:


„Hercules furens
porozrzucał parówki,
o, no to trudno!”

I rzuciliśmy w publiczność prawdziwymi, świeżutkimi parówkami.

Konkursu na wiersz nie wygraliśmy, parówek nie zjedliśmy, mogliśmy się więc poczuć jak prawdziwy artyści – głodni i niedocenieni. Niedosyt jednak pozostał.

Lecz oto nastał dzień szczęśliwy. Dziś, dzięki Irenie, której również serdeczne szalom i stokrotne dzięki, odkryłam sposób na to, jak szybko i bezboleśnie stać się prawdziwym poetą.

Wystarczy wejść tutaj: http://bach.ipipan.waw.pl/~nathell/poeta/

Mi wyszło następująco:

„kotwica

krzyczy
w nieskończoności
bez sensu

zresztą nicość

śpiewa
słyszałem posłańca”


Irena za to odkryła piękną frazę „mętna pleśń mroku zniszczyła życie jak gwiazda”.

Polecam gorąco. Od teraz każdy z nas może poczuć się mroczny, wrażliwy, pełen wyrazu i twórczego żaru. Zróbmy wrażenie na mężu, żonie, współpracownikach, szefach, na Duninie-Wąsowiczu i na Nocy Poetów. Do dzieła!

A że w bardzo poetyczny nastrój wpadłam, to jeszcze na koniec dla Was, moi mili, słynny poemat Danki Filipak (M.Musierowicz, „Szósta klepka”):

Alienacja

Po suchych trupkach iluzyjnych begonii
Szeleszcząc stopami w zgasłych motylach
Idę
Mijając rumowisko moich uczuć
Wdychając bezskutecznie zetlałe zapachy
Przeminionych lat i kwitnień
Żegnaj mi życie, brudna czerni i kałużo,
Tego to już naprawdę za dużo!

Komentarze

  1. Sykofanta31 sty 2009, 15:57:00

    najbardziej mi się podoba końcówka wiersza Alienacja! Rewelacja!

    a co do generatora, to mnie wyszło:

    mściwa pantera miłości była ciemna
    złoto płonie
    ofiarowałem śmierć

    kruk

    śpi w tęczy
    tylko księżyc jest naprawdę spragniony

    Choć osobiście uważam, że mogłoby być lepiej, np.:
    mściwa pantera miłości wzywa,
    lecz miłość się przed nią dobrze skrywa;
    pantera taka jednak gorliwa,
    że wyszła szybko za wieloryba.

    Szalom!

    OdpowiedzUsuń
  2. synafia2 lut 2009, 08:56:00

    zaiste, masz rację, z rymami lepiej brzmi!

    kotwica krzyczy w nieskończoności
    o tym jak bardzo brak jej miłości
    a potem śpiewa, posłańca głosem,
    nad swoim ciężkim żali się losem,
    hu ha!

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy2 lut 2009, 21:24:00

    A o „Stu tysiącach miliardów wierszy” Raymonda Queneau słyszałaś?
    http://ha.art.pl/sklep/index.php?p143,sto-tysiecy-miliardow-wierszy
    Machina na miarę „sztucznego człowieka” Hobbesa.

    OdpowiedzUsuń
  4. Salomea Gupol vel Tucznik4 lut 2009, 15:53:00

    Mi wyszło to (za tzrecim razem, bo jestem wybredna):

    najpierw cienkie oko

    tonie w milczeniu
    pieśń pustki widzi modlitwę
    pytam czy fioletowe wspomnienie szuka rzeki


    "fioletowe wspomnienie szuka rzeki" - genialne i takie fioletowe.
    Z przyjemnością zrobiłabym eksperyment: dałabym taki wiersz pierwszej klasie liceum do interpretacji - najlepiej na klasówce. Ciekawe co by powstało.

    OdpowiedzUsuń
  5. synafia4 lut 2009, 17:04:00

    n.s.k.n! -> dzięki, nie znałam!
    Salomea -> ja bym zrobiła inny eksperyment, wysłałabym to do kącika literackiego w GW albo zebrała takich kilkadziesiąt i poszła do Lampy, żeby mi to wydali :D

    OdpowiedzUsuń
  6. Irena5 lut 2009, 03:22:00

    Mnie marzy się analiza porównawcza tego wiersza z którymś z liryków JPII. Całą podstawówkę męczyliśmy nieszczęśnika analizami, to byłaby moja zemsta.

    OdpowiedzUsuń
  7. synafia5 lut 2009, 10:35:00

    no patrz, to ja chodziłam do jakiejś wyjątkowo komunistycznej podstawówki, bo u mnie wierzy JPII się nie dało uświadczyć ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. Anonimowy21 lut 2009, 20:26:00

    no proszę, odnajduję linki do mojego generatora w najróżniejszych miejscach... :)

    OdpowiedzUsuń
  9. synafia22 lut 2009, 21:46:00

    Nathell, szacunek! :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Stridor dentium Synafiae

To nie jest śmieszne, kiedy ktoś wkłada ci ręce w majtki, nawet jeśli sprytnie podszył się pod fachowca od naprawiania windy. To nie jest zabawne, kiedy ktoś cię gwałci, upokarza, traktuje jak przedmiot, nawet jeśli jest twoim "szefem", a ty sprzątasz jego mieszkanie. To nie jest nieistotne, że po tym, jak tracisz ukochaną osobę, ktoś bez szacunku traktuje jej ciało, nawet  jeśli to ciało jest już martwe. To nie jest bez znaczenia, czy w rodzinnym grobie chowasz szczątki sowich bliskich, czy kogoś innego, nawet jeśli pogrzeb odbywa się na koszt państwa. To nie jest kwestia polityki. To nie jest kwestia wolności słowa. To nie jest kwestia poczucia humoru. To są ludzie - może ich nie widzimy, kiedy rozmawiamy na ich temat, może nie zgadzamy się z ich poglądami, ale to nadal są ludzie żyjący tuż obok nas. Ludzie, którym my wtykamy paluchy w ich intymność, w ich traumy, w ich cierpienie, w ich godność - bo cenimy sobie przecież swoje prawo do swobody wypowiedzi i pogląd...
Czytaj więcej

kup to kup to kup to kup to

Biegłam rano do pracy słuchając mp3 z mojego iPoda, gdy wtem zadzwonił mój iPhone . Wyłączyłam więc mojego iPoda i odebrałam mojego i Phone’a. To dzwonił P. ze swojego i Phone’a, powiedzieć mi, że zamienił swojego MacBooka na iBooka, i że ja tez powinnam. Ja mu na to wyrzekłam, ze ja już dawno zamieniłam swojego MacBooka na iBooka. Skończyliśmy rozmawiać przez nasze iPhone’y, po czym znowu włączyłam iPoda i pobiegłam chyżo do pracy, aby pracować na moim iBooku i dzwonić z mojego iPhone’a i słuchać mojego iPoda.
Czytaj więcej

O muzyce do przyjaciół ateistów

Zafundowaliśmy sobie z M. jedną z tych naszych korespondencyjnych rozmów trwających tygodniami, gdzie sobie ciosamy kołki na głowie i pierze drzemy tylko po to, żeby w końcu dojść do wniosku, że nie było o co. No a awantura się zrobiła o pytanie zasadnicze czyli „po co wierzysz?”. Po co? A bo ja wiem? To jakby pytać - po co kochasz swojego męża? No kocham po prostu. W toku tej naszej rozmowy powoli zaczęło do mnie docierać, że czegokolwiek o swojej wierze nie napiszę, to nie będzie dla M. zrozumiałe - i to nie ma nic wspólnego z wolą zrozumienia. Tego się nie da zrozumieć i tyle. To jak z tą legendą miejską o pani, co poproszona przez helpdesk o podanie hasła odrzekła : „pięć gwiazdek, widziałam jak kolega wpisywał”. Bo to w istocie tak wygląda z boku, pamiętam sama – widzi się tylko pięć gwiazdek. Gdy widzi się sam zewnętrzny rytuał, to ten rytuał jawi się jako przyczyna i cel jednocześnie, wszystko się do tego rytuału sprowadza. „Wierzysz, bo przeczytałaś coś w Biblii” pisze mi...
Czytaj więcej